Historia rodu Marcyniuków
Słowo od autorów
Jakub, syn Tomasza i Kunegundy
Jan, syn Jakuba i Rozalii
Ludwik, syn Jakuba i Rozalii
Jan , syn Ludwika i Anny
Adam, syn Ludwika i Marianny
Józefa , córka Ludwika i Marianny
Bronisław-Stefan, syn Ludwika i Marianny
Józef, syn Ludwika i Marianny
Helena, córka Ludwika i Marianny
Władysław, syn Ludwika i Marianny
Wiktoria, córka Ludwika i Marianny
Katarzyna , córka Jakuba i Rozalii
Nasze nekropolia
Kontakt
Rodzina w fotografii
Księga gości
Licznik odwiedzin
 

Adam, syn Ludwika i Marianny


Marianna Marcyniuk z Wakułów, żona Adama    Rodzice Marianny, Tomasz i Ewa 
                                                                                     z Kulingowiczów, małżonkowie Wakułowie

 

Adam urodził się się 24 grudnia 1882 roku, jako drugi syn Ludwika i Marianny z Zyziuków, małżonków Marcyniuków z Wereszczyna.

Mając lat 27 zawarł związek małżeński z Marianną Wójcik z Wakułów, córką Tomasza i Anny z Kulingowiczów, małżonków Wakułów z Wereszczyna
urodzoną
25 stycznia 1878 roku, miała wtedy 31 lat. Związek małżeński zawarty został w kościele parafialnym w Wereszczynie 19 kwietnia 1909 roku o godzinie 5 po południu, świadkami na ślubie byli: Jan Borys i Franciszka Klepacka z Wereszczyna ( księga małżeństw rok 1909 pozycja 16).

Marianna była wdową po Piotrze Wójciku, który zmarł 1 lutego 1907 roku w wieku 40 lat. 

Marianna z pierwszego małżeństwa miała trzech synów: Jana, Pawła i Stanisława.Jan urodzony w 1899 roku ożenił się z Janiną Arciszewską, córkąWładysława i Zofii

z  Zuzańskich, małżonków Arciszewskich z Wólki Nadrybskiej, z którą mieli dwoje dzieci: Irenę Wójcik urodzoną w 1924 roku i Stanisława Wójcika urodzonego w 1926 roku. Jan Wójcik, mąż Janiny zmarł 13 grudnia 1939 roku w Garbatówce, pochowany na cmentarzu wWereszczynie. Paweł urodził się w roku 1902 i zmarł w roku 1906, w dokumentach brak przyczyny  zgonu.Stanisław urodzony 1 lutego 1907 roku ( w dniu śmierci Jana) ożenił się z Genowefą Tkaczyk z Wereszczyna i mieli troje dzieci: Lucynę 1932-2006, która wyszła za mąż za Jerzego Kucharskiego1929-2009, mieszkali w Wereszczynie i prowadząc gospodarstwo rolne. Mariana urodzonego w 1935 roku i Marię urodzoną w 1936 roku, która mieszka obecnie we Włodawie i jest na emeryturze. Maria wyszła za mąż za Stanisława Sugiera, który zmarł tragicznie. Ponownie wyszła za mąż za Eugeniusza Sakowicza.Marian zginął tragicznie, w 1942 roku utonął w jeziorze koło Wereszczyna. Stanisław Wójcik zaginął w 1945 roku na terenie Niemiec gdzie przebywał na robotach przymusowych. Z rodzinami Lucyny Kucharskiej i Marii Sakowicz utrzymujemy bliskie kontakty. W małżeństwie z Adamem Marcyniukiem Marianna urodziła czworo dzieci: Stefan, Bronisław oraz bliźnięta Katarzyna i Józef.   Bliźnięta zmarły krótko po porodzie.Jan Wójcik był pierwszym synem Marianny, który ożenił się w rodzinie Arciszewskich, Stefan i Bronisław Marcyniukowie również wzięli żony z tej rodziny. Powiązania rodzinne pomiędzy naszymi rodzinami przedstawia główny schemat, na którym znajdują się również rodziny synów Marianny z pierwszego małżeństwa.



Garbatówka, dom Marianny i Adama

 

W roku 1915, pod naporem wojsk polskich armia rosyjska cofnęła się

z ziem polskich  w głąb Rosji, pociągając za sobą ludność cywilną. Marianna z synami znalazła się w Rostowie nad  Donem  skąd  wróciła dopiero w 1923 roku. było to już po śmierci Adama.

Adam zmarł w wieku 41 lat, było to 15.01.1923 roku w Garbatówce o godzinie

1 w nocy. Pochowany na cmentarzu w Wereszczynie w grobie obok Ludwika , swojego ojca.

Synów wychowywała Marianna jednocześnie prowadząc skromne gospodarstwo rolne.

Marianna miała trzy synowe z rodziny Arciszewskich : Janinę żonę Jana Wójcika, Lucynę, żonę Stefana Marcyniuka i Mariannę, żonę Bronisława Marcyniuka.

Marianna mieszkała w Garbatówce przy synu Stefanie, po śmierci Adama pozostała wdową. Pamiętamy ją, jako szczupłą, niewysoką babcię, która cieszyła się wszystkimi wnukami. Za swojego życia doczekała się 10 wnucząt i dwojga prawnucząt.


                                                        Adam i Marianna Marcyniukowie

                                    Stefan, syn Adama i Marianny
 

Stefan urodzony 21 lutego 1910 roku w Garbatówce był pierwszym  synem  Adama  i Marianny z  Wakułów małżonków Marcyniuków.

W roku 1915 wraz z matką i bratem Bronisławem wywieziony przez uciekające wojska sowieckie do Rostowa nad Donem. Po powrocie z Rosji w 1923 roku wychowywany przez Mariannę w Garbatówce. Ukończył 4 klasową szkołę powszechną w Garbatówce.

                                                 Stefan młody                i                                   w wojsku

 

Stefan z matką Marianną

W roku 1937 zawarł związek małżeński z Lucyną Arciszewską, córką

Władysława i Zofii z Zuzańskich z Wólki Nadrybskiej.



                                    Stefan z Lucyną


Przez okres wojny 1939-45 mieszkali w Garbatówce razem z matką Marianną.

W 1947 roku urodził się syn Marian, było to ich jedyne dziecko.


                             Stefan z Lucyną i synem Marianem

Przed wojną Stefan rozpoczął pracę, jako sprzedawca w gminnym sklepie w Garbatówce gdzie pracował aż do emerytury. Jednocześnie prowadził gospodarstwo rolne.  Część gruntów odkupił od brata Bronisława i w ten sposób gospodarstwo Adama Marcyniuka znalazło się w całości w rękach Stefana i Lucyny.Po przejściu na emeryturę pomagał żonie Lucynie w prowadzeniu cegielni w Garbatówce, którą prowadziła od  01.04.1975 roku wraz ze wspólnikami.

W 1977 roku część ziemi przekazali na Skarb państwa w zamian za emeryturę a część dla syna Mariana, który pracując w cegielni nie chciał całego gospodarstwa.
W tym też roku Stefan zachorował i zmarł w wyniku choroby nowotworowej żołądka w szpitalu we Włodawie w dniu 13.01.1978 roku w dwa tygodnie po operacji. Pochowany na cmentarzu w Wereszczynie, ( grób nr 7 na schemacie cmentarza) w alejce po przeciwnej stronie grobu matki Marianny.
Lucyna prowadziła cegielnię do roku 1986, kiedy to przeszła na emeryturę.
Zmarła w Garbatówce wyniku choroby serca w dniu 07.04.1989 roku, pochowana w grobie rodzinnym w Wereszczynie razem z mężem Stefanem.
   

Stefan z matką i żoną Lucyną


Wereszczyn, grób Stefana i Lucyny

 

 Marian, syn Stefana  i Lucyny

 

Urodził się 14 września 1947 roku w Garbatówce, jako jedyny syn Stefana i Lucyny   z Arciszewskich, małżonków Marcyniuków



                                                        Marian z rodzicami





                 Marian w środkowym rzędzie, czwarty od lewej

I Komunia Święta Mariana, stoją od lewej: Lucyna Marcyniuk, Irena Olszewska, Regina Arciszewska, Stanisław Olszewski, Henryk Arciszewski, Stefan Marcyniuk, dzieci: Marian Olszewski, Marian Marcyniuk, Zofia Pakuła, Zofia Arciszewska

W latach 1953 – 1960 ukończył siedmioklasową szkołę podstawową w Garbatówce ucząc się jednocześnie gry na akordeonie. Cały czas przebywał wdomu rodzinnym pomagając w gospodarstwie. W  latach 1965-67 odbył zasadniczą służbę wojskową w Orkiestrze Garnizonowej w Lublinie. 15 sierpnia 1970 roku zawarł związek małżeński z Teresą Wojcieszuk, córką Tadeusza i Feliksy z  Gradów, małżonków Wojcieszuków z Dorohuska k/Chełma Lubelskiego.

Teresa po ukończeniu pomaturalnego Studium Nauczycielskiego w Chełmie otrzymała pracę w szkole podstawowej w Garbatówce




             Marian i Teresa 15 sierpień 1970 rok

 

Z małżeństwa urodziło się trzech synów: Jakub, Tomasz i Adam.

Teresa przez cały czas pracowała w szkole, jako nauczycielka, Marian pracuje w gospodarstwie a w latach 1975 – 1989 prowadzi cegielnię w Garbatówce jako współwłaściciel.Po wybudowaniu nowej szkoły w Garbatówce Marian podjął pracę w szkole w Garbatówce, jako palacz. We wrześniu 2005 roku przeszedł na emeryturę.
 

Teresa od 01.09.2000 roku jest na emeryturze, mieszkają w domu rodzinnym w Garbatówce z synami Tomaszem i Adamem.

 

Jakub, syn Mariana i Teresy

Urodził się 01 stycznia1971 roku w Garbatówce, jako pierwszy syn Mariana i Teresy córki Tadeusza i Felicji z Gradów, małżonków Wojcieszuków z Dorohuska. Szkołę podstawową ukończył w Garbatówce a następnie liceum  ogólnokształcące w Chełmie. 22 października 1994 roku zawarł związek małżeński z Grażyną Adamczuk córką Edwarda i Lucyny z Brzozowców, małżonków Adamczuków z Grabniaka.

Małżeństwo zawarte zostało w kościele parafialnym w Urszulinie.

Grażyna ukończyła Akademię Rolniczą na Wydziale Ogrodnictwa oraz zaocznie : dwuletnie studium  nauczania matematyki 1994-1996), Studia podyplomowe- historia (1997- 1999) , Licencjat 3 letni „Nauczanie zintegrowane”( 2000-2003). Pracę zawodową rozpoczęła, jako nauczycielka w szkole podstawowej w Garbatówce.
        


 

Początkowo mieszkali w Garbatówce, w 2001 roku przenieśli się do wsi Kolonia Garbatówka na własne gospodarstwo, które Grażyna otrzymała w spadku po swoim dziadku.

Urodziła trzy córki: Kaję i Martynę oraz Zuzannę. Kaja urodziła się 30 lipca 1995 roku w Lublinie a Martyna 28 marca 2000 roku  również w Lublinie.Zuzanna urodziła się 25 stycznia 2006 roku w Lublinie.
23 lutego 2011 roku w Lublinie urodziła się córka Maria.

Jakub po liceum odbył zasadniczą służbę wojskową w wojskach łączności, najpierw w szkole podoficerskiej w Mrągowie a następnie w Warszawie . Służbę wojskową odbywał w okresie od kwietnia 1992 do stycznia 1994r.

Ukończył kurs agenta celnego zdając egzamin państwowy w Głównym Urzędzie Celnym w Warszawie. Od 1994 roku pracował w Agencji Celnej  w Chełmie i Dorohusku a później w Agencji Celnej w Lublinie. Od grudnia 2003 roku pracuje w Składzie Celnym w Chełmie, obecnie we własnym przedsiębiorstwie.

Tomasz, syn Mariana i Teresy

 

Urodził się 18 kwietnia1976 roku w Urszulinie jako drugi syn Mariana i Teresy z Wojcieszuków, małżonków Marcyniuków.

 

Do szkoły podstawowej w klasach I-VI uczęszczał w Garbatówce a klasy VII-VIII ukończył w szkole gminnej w Cycowie.

Następnym etapem edukacji było technikum Elektryczne w Chełmie.

W latach 1995 –2000 ukończył studia wyższe na Politechnice Rzeszowskiej Wydział Informatyki, specjalność przetwarzanie i użytkowanie energii elektrycznej. Po ukończeniu studiów pracował w Łęcznie, jako informatyk. Obecnie pracuje w kopalni węgla „Bogdanka”. Mieszka w Garbatówce w domu rodzinnym.

 

 

 Adam, syn Mariana i Teresy


                            Adam i Anita , 16 sierpnia 2002 rok

Urodził się 27stycznia 1978 roku  w Chełmie jako trzeci syn Mariana i Teresy, córki Tadeusza i Felicji z Gradów, małżonków Wojcieszuków z Dorohuska.
Do szkoły podstawowej w klasach I-VI uczęszczał w Garbatówce a w klasach VII –VII w Cycowie a następnie ukończył  Technikum Samochodowe w Chełmie. W czasie służby wojskowej w roku 2000 odbył przeszkolenie jako kierowca – mechanik czołgu w Wędrzynie a następnie służył w  Lublinie. W 2002 roku, 16 sierpnia zawarł związek małżeński z Anitą Kowalewską, córką Urszuli Kowalewskiej z Urszulina. Małżeństwo zawarli w kościele parafialnym w Urszulinie.
14 stycznia 2005 roku Anita urodziła córkę Łucję a 21 lutego 2010 roku, syna Krzysztofa i 26 stycznia 2013 roku syna Antoniego.

 Łucja z Krzysiem                                        Krzyś

Mieszkają w domu rodzinnym w Garbatówce.



Bronisław, syn Adama i Marianny

      

 

  Bronisław urodzony 30 grudnia 1911 roku w Garbatówce był drugim synem Adama i Marianny z Wakułów, małżonków Marcyniuków. W roku 1915 razem z matką i bratem Stefanem wywieziony przez uciekające wojska rosyjskie do Rostowa nad Donem.

 

 





 W czasie II wojny światowej w lutym 1940 roku wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Przez okres wojny pracował u bauera Gottfrieda  Oertel, w miejscowości Hopfgarten w Turyngii.

                              Bronisław i Marianna Marcyniukowie

 

Do Garbatówki wrócił we wrześniu 1945 roku. W domu czekała na niego Marianna Arciszewska, córka Władysława i Zofii z Zuzańskich, małżonków Arciszewskich, urodzona 13 października 1919 roku w Borysiku z Janem-Bogdanem, który był ich synem i urodził się w czasie jego pobytu w Niemczech. Z powodu wybuchu wojny małżeństwo zawarli dopiero po powrocie Bronisława z Niemiec, w dniu 6 października 1945 roku w kościele parafialnym w Puchaczowie.
W 1946 roku małżonkowie Bronisław i Marianna w wyniku reformy rolnej otrzymali gospodarstwo rolne o powierzchni 12 hektarów w miejscowości Wólka Nadrybska. Gospodarstwo to przed wojną zamieszkiwała rodzina osadników niemieckich o nazwisku Riemer.
Jest to miejscowość leżąca na pojezierzu łęczyńsko-włodawskim w pobliżu jezior: Uściwierz i Cisacin, przy trasie Łęczna – Włodawa. Z dekretu o reformie rolnej wynikało, że ziemia była przyznawana rolnikom bezpłatnie. Było to nieprawdą, ponieważ wezwanie płatnicze z 24 sierpnia 1950 r. ustalało wartość otrzymanej ziemi na 19307 kg żyta płatne 
w 10 rocznych latach. Do każdej raty rocznej doliczony był dodatek bankowy 0,6% tj.116 kg żyta rocznie, co przez 10 lat wyniosło 1160 kg, razem, więc za gospodarstwo zapłacono 20467 kg żyta.

 


 





Gospodarstwo posiadało duży dwurodzinny dom, oborę i stodołę.W połowie domu mieszkali lokatorzy: Radko Michał i Maria, którzy powybudowaniu domu na własnej ziemi w 1949 wyprowadzili się.
W tym domu 6 października 1946 roku urodził się syn Lucjan. Marianna była krawcową i uczyła młode dziewczyny zawodu, Bronisław gospodarował na roli, gospodarstwo nieduże w dodatku ziemia nie jest najlepsza i plony były niskie. Bronisław dorabiał do gospodarstwa, jako cieśla przy budowie domów.

                                             Rok 1949

W 1950 roku 26 marca Marianna urodziła córkę Annę, która zmarła 27 marca tego roku, pochowana na cmentarzu w Wereszczynie.
W 1951 roku 1 lipca rodzi się następna córka Halina i w 1954 córka Zofia, która umiera następnego dnia po porodzie również pochowana na cmentarzu w Wereszczynie.
16 grudnia 1960 roku rodzi się córka Teresa – Wanda.
Marianna cały czas choruje na serce, jej serce powiększa się o 1/3 objętości i sprawia trudności
w oddychaniu. Często przebywa w szpitalu, ponieważ rolnicy nie mają ubezpieczenia za szpital trzeba płacić, to obniża i tak niewysokie dochody gospodarstwa. W roku 1959 syn Jan  który wyuczył się zawodu krawca, opuścił gospodarstwo i wyjechał do Szczecina, gdzie osiadł na stałe.Syn Lucjan w 1960 roku rozpoczął naukę w Technikum Rolniczym w Okszowie k/ Chełma, w trzeciej klasie nie mogąc uzyskać stypendium, naukę przerwał. Stypendium nie mógł uzyskać z powodu nadmiernej ilości hektarów ziemi posiadanej przez ojca. W 1964 roku rozpoczął naukę w Podoficerskiej Szkole Zawodowej w Elblągu, którą ukończył w 1966 roku w stopniu kaprala zawodowego o specjalności mechanik samolotowych przyrządów pokładowych i został skierowany do służby w pułku lotniczym w Powidzu k/Gniezna.
Córka Halina ukończyła zasadniczą szkołę handlową jako sprzedawca i rozpoczęła pracę, jako sprzedawczyni w sklepie w Wólce Nadrybskiej należącym do Gminnej Spółdzielni w Cycowie.

W 1971 roku wyszła za mąż za Tadeusza Skoczylasa s. Bolesława i Janiny z  Sacawów z Nadrybia – Ukaz.
We wrześniu 1971 roku Bronisław w czasie wycinki drzewa na opał złamał nogę i został unieruchomiony w łóżku. 21 listopada 1971 roku w wyniku zatoru serca umiera Marianna, pochowana  w Wereszczynie w grobie swojej babci Marianny Zuzańskiej. Pozostał Bronisław z córką Teresą, która miała wtedy
11 lat. Do rodzinnego domu wraca córka Halina wraz z mężem Tadeuszem.
Latem 1976 Bronisław zaczął uskarżać się na bóle w okolicach żołądka, syn Lucjan umieścił go w Wojskowym Szpitalu Garnizonowym w Lublinie. Przeprowadzone badania i operacja potwierdziły rozpoznanie postawione w szpitalu we Włodawie, to był nowotwór żołądka. Komendant szpitala nie pozostawił złudzeń, dał mu dwa miesiące życia i tak było. Operowany był 13 października, 13 listopada wypisany ze szpitala, aby pobył trochę z rodziną,
13 grudnia 1976 roku w południe umiera, męczył się bardzo, ale był bardzo cierpliwy. Pochowany w Wereszczynie, tak jak reszta rodziny, w grobie Hipolita Zuzańskiego, ojca Zofii, jego teściowej na przedłużeniu grobu Marianny, (grób nr 6 na schemacie cmentarza).


 

                                                Rok 1955

 

Jan, syn Bronisława i Marianny 

Jan urodził się 16 czerwca 1940 roku w Garbatówce w domu babci Marianny, tam w czasie wojny mieszkała Marianna Arciszewska, przyszła żona Bronisława, który w tym czasie przebywał na robotach przymusowych w Niemczech, wywieziony do Niemiec w lutym 1940 roku.


Jan z babcią Zofią, matką Marianną i Heleną.

W latach 1947 – 1954 ukończył 7 klasową szkołę podstawową w Garbatówce. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę zawodu w specjalności krawiec, uczył się u Witkowskiego Zbigniewa w Grabniaku.

W 1959 roku wyjechał do Szczecina i zamieszkał u Antoniego Arciszewskiego, brata matki Mariann. Podjął pracę zawodową, jako krawiec w spółdzielni krawieckiej.


W 1966 roku zawarł związek małżeński z Danutą Błażejak, córką Aleksandry Naturyny i Edwarda Gajdulewicza.


        Aleksandra Naturyna                                   Edward Gajdulewicz



 

Babcia Danuty, Zajączkówna, Troki k/Wilna 

   
Z tego związku 07 marca 1966 roku urodziła się córka Marzena. W 1967 roku małżeństwo zostało rozwiązane. Teresa z córką zamieszkały u jej matki przy ulicy Małopolskiej w Szczecinie.

W 1982 roku 20 sierpnia Jan zawarł drugi związek małżeński z Teresą Brzezińską z domu Sługiewicz, córką Dominika i Heleny z domu Pietruszewicz urodzoną 11.11.1939 roku w Wilnie.

Zamieszkali razem na Golęcinie przy ulicy Narciarskiej. Teresa była po rozwodzie, miała dwoje dzieci: córkę Małgorzatę i syna Mirosława. Mieszkała z rodzicami na sąsiedniej ulicy Górskiej. Pracowała, jako kierowniczka sklepu, zaczęli pracować razem, jako ajenci w sklepie.
W roku 1985 otrzymali mieszkanie w osiedlu Bukowym gdzie zamieszkali.
Jan nękany chorobą kręgosłupa przechodzi w 1988 roku na rentę inwalidzką. W dalszym ciągu, jako rencista pomaga Teresie prowadzić sklep. W 1994 roku w czasie zamykania sklepu zostali napadnięci i pobici, Jan przebywał w szpitalu na leczeniu i od tego czasu uskarżał się na bóle głowy, w szpitalu stwierdzono istnienie tętniaka mózgu. 2 października 1999 roku umiera nagle. Zmarł przed swoim domem w czasie popołudniowego spaceru z psem. Pochowany jest w Szczecinie na cmentarzu miejskim przy alei Leszczynowej w grobie razem z synem Teresy, Mirosławem, który zmarł tragicznie w 1990 roku. Teresa zmarła po ciężkiej chorobie 23 marca 2010 roku, pochowana w grobie rodzinnym.


 

Marzena, córka Jana i Danuty

Marzena urodziła się, jako pierwsze dziecko Jana i Danuty z Błażejaków, małżonków Marcyniuków 7 marca 1966 roku w Szczecinie.


              Chrzest Marzenki               Chrzestna, Józefa Arciszewska



               Mała Marzenka                I Komunia Marzenki ( z lewej)

Ukończyła Technikum Budowy Okrętów i w roku 1985 wyszła za mąż za Dariusza Stankiewicza. W roku 1986 urodziła syna Bartosza. Obecnie mieszka
w Goleniowie razem z matką i synem Bartoszem.


                       Marzena                              Marzena z mamą Danutą


 

        Rodzinne spotkanie
 

Bartosz, syn Marzeny i Dariusza

Bartosz urodził się 1 lutego 1986 roku w Szczecinie jako pierwsze dziecko marzeny z Marcyniuków i Dariusz, małżonków Stankiewiczów.                        


Chrzciny Bartosza                               Komunia  Bartosza
 


Bartosz

Mieszka i pracuje zawodowo w Goleniowie.
 

Lucjan, syn Bronisława i Marianny

 

 

Urodził się 6 października 1946 roku w Wólce Nadrybskiej pow. Chełm Lubelski, jako drugie dziecko Bronisława i Marianny z Arciszewskich, małżonków Marcyniuków. Chrzest przyjął w parafii Puchaczów. Chrzestnymi byli: Helena Arciszewska, siostra Marianny i Stefan Marcyniuk, brat Bronisława.


W latach 1953 – 1960 ukończył 7-klasową szkołę podstawową w Garbatówce. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w technikum rolniczym w Okszowie k/Chełma. W 1963 roku przerwał naukę z powodu braku pieniędzy na utrzymanie w internacie. Rodzice mieli za dużo ziemi i nie było możliwości uzyskania stypendium



 W 1964 roku zdał egzaminy i został przyjęty do Podoficerskiej Szkoły Zawodowej im. Rodz. Nalazków w Elblągu. Szkoła trwała 2 lata i stanowiła przygotowanie do wojskowej służby zawodowej dając młodym chłopcom perspektywy zdobycia dobrego zawodu. Pierwszy rok szkoły był ukierunkowany na szkolenie ogólnowojskowe, po roku nauki elewi byli kierowani do ośrodków szkoleniowych gdzie zdobywali określone specjalności wojskowe. Lucjan kierując się przywiązaniem do rodzinnych stron wybrał specjalizację mechanika lotniczego w Technicznej Szkole Wojsk Lotniczych w Zamościu na kierunku mechanik osprzętu elektrycznego samolotów odrzutowych.


 
Szkołę ukończył we wrześniu 1966 roku w stopniu kaprala i został powołanydo wojskowej służby zawodowej.
Otrzymał skierowanie do 33 pułku  lotnictwa rozpoznania operacyjnego, który stacjonował w Powidzu k/Gniezna na stanowisko starszego mechanika urządzeń elektrycznych w 1 eskadrze. Pułk posiadał na wyposażeniu samoloty IŁ 28, były to samoloty bombowo-rozpoznawcze dalekiego zasięgu, tam służył do rozwiązania pułku w 1968 roku.

 

                          Bożena i Lucjan 1968 rok

 

W 1968 roku 23 listopada zawiera związek małżeński z Bożeną Budzyńską córką Stanisława i Stefanii ze Świątków ze Sławna k/Gniezna.

Ślub cywilny biorą w Urzędzie Stanu Cywilnego w Gnieźnie, natomiast kościelny w parafii Św. Mikołaja w Sławnie. Ślubu udzielił ksiądz Tadeusz Adamski, proboszcz tej parafii.


                                                   


Ale radośni

 

Stanisław Budzyński prowadzi warsztat rzemieślniczy- kowalstwo

 i mechanika maszyn, Stefania jest gospodynią domową. Bożena jest

z wykształcenia technikiem ekonomistą. Technikum Ekonomiczne ukończyła w czerwcu 1963 roku i podjęła pracę w Urzędzie Miasta Gniezna w dziale finansowym. Po ślubie zamieszkują początkowo w Gnieźnie w wynajętym mieszkaniu, po roku otrzymują pierwsze własne mieszkanie w Witkowie, w tym czasie Bożena jest w ciąży. 7 maja 1970 roku rodzi się syn Artur i w listopadzie otrzymują większe mieszkanie. Po zakończeniu urlopu wychowawczego Bożena podejmuje pracę w Szpitalu dla Nerowowo i Psychicznie Chorych
„Dziekanka” w Gnieźnie na stanowisku archiwistki medycznej a następnie w Spółdzielni Stolarzy w Witkowie na stanowisku księgowej.

W czerwcu 1973 Lucjan zostaje przeniesiony do 8 Składnicy Sprzętu Lotniczo-Technicznego w Poznaniu na stanowisko starszego mechanika w laboratorium legalizacji przyrządów pomiarowych, posiada uprawnienia samodzielnego legalizatora przyrządów kontrolno-pomiarowych. W 1974 roku, w maju otrzymuje mieszkanie służbowe przy ul. Górczyńskiej w Poznaniu, dokąd przywozi swoją rodzinę. W Poznaniu kończy w 1974 roku Liceum Ogólnokształcące Nr 1 im. Karola Marcinkowskiego przy ul. Świerczewskiego obecnie Bukowska. Kolejno awansuje i przechodzi na wyższe stanowiska, zostaje kierownikiem magazynu, następnie kierownikiem zespołu magazynów.

Bożena pracuje w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego w Poznaniu, jako specjalista. W 1975 roku 28 listopada rodzi się syn Krzysztof, zachodzi potrzeba zmiany mieszkania na większe.

 Za wzorową służbę mianowany do stopnia chorążego, 1980 rok

Mieszkanie takie otrzymują w 1980 roku na Winogradach w osiedlu Kosmonautów w Poznaniu. W 1980 roku kończy szkołę pomaturalną z oceną bardzo dobry i uzyskuje tytuł technika ekonomisty, w drodze wyróżnienia mianowany zostaje do stopnia chorążego i wyznaczony na wyższe stanowisko służbowe, na stanowisko szefa do spraw
mobilizacji jednostki.
Wielokrotnie wyróżniany i nagradzany między innymi: Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz medalami resortowymi. Jest aktywnym honorowym krwiodawcą, oddał 18 litrów, za co wyróżniony został Złotą Honorową Odznaką PCK. 
 

 

Bożena pracuje cały czas w tej samej firmie, która ulega tylko reorganizacjom, od roku 1986 aż do przejścia na emeryturępracowała na stanowisku sekretarki. Na emeryturę przechodzi w roku 1999, ale na tym samym stanowisku pracuje jeszcze do listopada 2000 roku,
kiedy ostatecznie kończy pracę zawodową.

 



Wraz z żoną dużo czasu poświęcają działce, którą posiadają w Poznaniu przy lotnisku Ławica, sami budują altanę i uprawiają warzywa i kwiaty. Daje im to zadowolenie.

Służbę wojskową pełni do 30 kwietnia 1995 roku, ostatnio na stanowisku szefa kadr składnicy w stopniu starszego chorążego sztabowego.

W związku z osiągnięciem wysługi emerytalnej odchodzi na emeryturę. Po przejściu na emeryturę podejmuje pracę w firmie handlowej „DOMAR”, jako specjalista ds. obronnych a następnie, jako kierownik działu  informatyki.


Koniec służby 1995 rok
 

W 1995 roku sprzedają działkę w Poznaniu i kupują w gminie Kiszkowo, podwórko z zabudowaniami. Wszystko było zaniedbane, ponieważ dotychczasowi właściciele zmarli a gospodarstwo przeszło w ręce wnuka, który mieszkał w innym miejscu.

Gospodarstwo było opuszczone przez dziewięć lat. Doprowadzenie do ładu domu i otoczenia kosztowało wiele czasu i pracy, ale opłaciło się. Jest to pełna własność z założoną księgą wieczystą w Sądzie Rejonowym w Gnieźnie, jako współwłasność małżonków: Lucjana i Bożeny. W styczniu 2001 roku Lucjan w wyniku redukcji w zakładzie pracy zostaje zwolniony i kończy swą pracę zawodową. Ponieważ oboje są na emeryturze, całe lato spędzają na działce.
 


Dom na działce
 

Lucjan społecznie udziela się w Poznańskiej Spółdzielni Mieszkaniowej ”Winogrady”. Do rady osiedla wybierany jest przez kolejne 4 kadencje,

w latach 2002-2010 był członkiem Rady Nadzorczej.


40 lat minęło i trwa nadal


 

Artur, syn Lucjana i Bożeny 

Urodził się 7 maja 1970 roku w Gnieźnie, jako pierwszy syn Lucjana i Bożeny, z Budzyńskich, małżonków Marcyniuków

Szkołę podstawową ukończył w Poznaniu, następnie ukończył zasadniczą szkołę handlową, jako sprzedawca 



 

Pracę zawodową rozpoczął w przedsiębiorstwie handlowym „Domar”, jako sprzedawca sprzętu RTV.

 


Artur z chrześnicą Kasią

 

 

W roku 1990, 25 kwietnia rozpoczął odbywanie zasadniczej służby wojskowej w 8 Pułku Zabezpieczenia w Poznaniu Ławicy a następnie w 8 Składnicy Sprzętu Lotniczo-Technicznego w Poznaniu Edwardowie.

Po zakończeniu służby wojskowej  26.08.1991 roku wraca do pracy w „Domarze”, jednocześnie uczęszcza do szkoły średniej o kierunku społeczno-prawnym. W latach 2000 – 2003 prowadził własną działalność gospodarczą w branży ubezpieczeniowej.


W Hiszpanii

W grudniu 2003 roku doznał skomplikowanego złamania nogi, w roku 2004 ukończył kurs pracowników ochrony i posiada licencję II stopnia. Pracuje w firmie ochrony, ukończył studia o kierunku historycznym ze specjalizacją archiwistyka. Napisał i obronił pracę magisterską " Sławno i parafia sławieńska na przestrzeni wieków".

Mieszka w Poznaniu. Jest kawalerem


Artur w Szczecinie, Krzyż Katyński





Krzysztof, syn Lucjana i Bożeny


 

Urodził się 28 listopada 1975 roku w Poznaniu. Jest drugim synem Lucjana

i Bożeny z domu Budzyńskiej. Szkołę podstawową ukończył w Poznaniu.

Ukończył Zespół Szkół Budowlanych i pracował w budownictwie.

 


Krzysztof na przejażdżce
 

 Po ukończeniu służby wojskowej pracował w różnych firmach. Kawaler, obecnie mieszka w Wielkiej Brytanii


Krzysztof z wizytą w domu rodzinnym
 

Halina, córka Bronisława i Marianny

 

Halina urodziła się 01 lipca 1951 roku w Wólce Nadrybskiej, jako czwarte dziecko Bronisława i Marianny z Arciszewskich, małżonków Marcyniuków Ukończyła szkołę podstawową w Garbatówce a następnie zasadniczą szkołę zawodową w specjalności sprzedawca w Łęcznej. Po ukończeniu szkoły mieszkała z rodzicami i pracowała w Gminnej Spółdzielni w Cycowie, jako sprzedawca prowadząc sklep spożywczy w Wólce Nadrybskiej. 12 kwietnia 1971 roku zawarła związek małżeński z Tadeuszem Skoczylasem urodzonym grudnia 1947 roku, synem Bolesława i Janiny z Sacawów z Nadrybia



Początkowo zamieszkali w Nadrybiu, po śmierci Marianny przeprowadzili się do Wólki Nadrybskiej, aby zaopiekować się Bronisławem i tam mieszkali do roku 1983. Halina urodziła pięcioro dzieci: Agnieszkę, Danutę, Annę, Marka i Joannę. Wrócili z powrotem do Nadrybia, ponieważ Tadeusz przejął gospodarstwo po rodzicach. Jednocześnie uprawiali swoją ziemię w Wólce Nadrybskiej, którą Halina podzieliła pomiędzy dzieci. Wychowaniu dzieci poświęcała cały swój czas równocześnie pomagając Tadeuszowi w prowadzeniu gospodarstwa.
Kiedy zachorowała na nowotwór, zaprzestała pracy w gospodarstwie, rozpoczęła leczenie. W roku 1999 przeszła długotrwałą kurację chemiczną, pomimo leczenia, 27 czerwca 2000 roku zmarła. Pochowana na cmentarzu parafialnym w Nadrybiu. Tadeusz zamieszkuje z dziećmi w Nadrybiu-Ukaz. Gospodarstwo w roku 1988 przekazał synowi Markowi przechodząc na rentę.

Agnieszka, córka Haliny i Tadeusza

 

Urodziła się 27 grudnia 1971 w Cycowie, jako pierwsza córka Haliny i Tadeusza. Ukończyła szkołę podstawową w Nadrybiu a następnie technikum elektryczne w Łęcznej



 W roku 1991, 17 października zawarła związek małżeński

z Krzysztofem Kucharskim synem Zbigniewa i Janiny z Radzynia Podlaskiego.

                           17 październik 1991, Nadrybie
Krzysztof jest technikiem elektrykiem, prowadzi własne przedsiębiorstwo
 

 


Danuta , córka Haliny i Tadeusza


Danuta urodziła się 31 lipca 1975 roku jako drugie dziecko Haliny z Marcyniuków i Tadeusza, małżonków Skoczylasów.
W dniu 12 kwietnia 1998 roku w kościele parafialnym pw. Matki Boskiej Królowej Świata w Nadrybiu zawarła związek małżeński z Pawłem Marcińczakiem z Babska..

                                         Danuta i Paweł 1998 Nadrybie

Z małżeństwa urodziły się dzieci: Dawid 1999; Aleksandra 2000; Jakub 2002; Patrycja 2006; Julia 2011r. Mieszkają i pracują w Nadrybiu budując swój dom.

                      Dzieci Danuty i Pawła: Dawid, Jakub, Aleksandra

Anna , córka Haliny i Tadeusza

Anna urodziła się 27 marca 1978 roku jako trzecie dziecko Haliny z Marcyniuków i Tadeusza, małżonków Skoczylasów. 17 lipca 1999 rokuw kościele pw. Matki Boskiej Królowej Świata w Nadrybiu zawarła związek małżeński z Arturem, synem Józefa i Barbary z Krzowskich, małżonków Litomskich z Babska.

                                             Anna i Artur 1999 rok , Nadrybie



Barbara , matka Artura jest prawnuczką Ludwika Marcyniuka, którego to prawnuczką jest też Halina , matka Anny. To wyszło przy badaniach ksiąg w roku 2007. Barbara zmarła 21 czerwca 2012 roku, pochowana na cmentarzu parafialnym w Woli Wereszczyńskiej.

Z małżeństwa Anny i Artura urodziły się dzieci: Dominika 2000; Dominik 2005 . mieszkają w Babsku.

                                              Babcia Barbara z Dominikiem

Prababcia Łucja, Dominik, Bożena Marcyniuk


Marek , syn Haliny i Tadeusza

Urodził się 30 października 1980 roku jako czwarte dziecko Haliny z Marcyniuków i Tadeusza, małżonków Skoczylasów.


                           Komunia Święta Marka
Po ukończeniu szkoły pozostał na gospodarstwie które przejął od ojca i gospodarzy samodzielnie. W roku 2009 zawarł związek małżeński z Elwirą, córką Bogdana i Marii z Madziarskich, małżonków Kiełbasów.

                              Marek z rodziną

29 lipca 2009 roku Elwira urodziła córkę Zuzannę.

Joanna , córka Haliny i Tadeusza

Joanna urodziła się 28 września1990 roku jako piąte dziecko Haliny z Marcyniuków i Tadeusza, małżonków Skoczylasów. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego rozpoczęła studia pedagogiczne w Chełmie .

                                                            Joanna

 

5 czerwca 2010 roku, Joanna w kościele parafialnym pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Świata w Nadrybiu zawarła związek małżeński z Jarosławem Stopą z Chełma Lub.
Po ślubie zamieszkali w Chełmie. 10 stycznia 2013 roku w Chełmie urodziła córkę Izabelę.

                          Joanna i Jarosław, Nadrybie 5 czerwca 2010 roku

 



Teresa, córka Bronisława i Marianny


                                        Teresa, córka Bronisława

 

Teresa-Wanda urodziła się 16 grudnia 1960 roku jako szóste dziecko Bronisława i Marianny z Arciszewskich, małżonków Marcyniuków. Ukończyła technikum energetyczne w Lublinie.

                                Tuż po maturze

Jako miejsce zamieszkania wybrała rodzinną wieś . 29 października 1983 roku zawarła związek małżeński z Kazimierzem, synem Tadeusza i Heleny z Doroszów, małżonków Kotowskich urodzonym 1 stycznia 1958 roku w Nadrybiu. Związek małżeński zawarli w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Królowej Polski w Nadrybiu.


                                               Teresa i Kazimierz 1983 rok

Zamieszkali na gospodarstwie Teresy w Wólce Nadrybskiej. Z małżeństwa urodziły się dzieci: Krzysztof 1985; Anna1991.

                                             Dom rodzinny Teresy i jej dzieci

W marcu 2002 roku Kazimierz zachorował i 2 kwietnia 2002 roku zmarł, pochowany na cmentarzu parafialnym w Nadrybiu.

Teresa samotnie wychowuje dzieci, Krzysztof ukończył technikum elektryczne a Anna uczy się w technikum ekonomicznym.

Krzysztof , syn Teresy i Kazimierza


Urodził się 26 sierpnia 1985 roku jako pierwsze dziecko Teresy z Marcyniuków i Kazimierza, małżonków Kotowskich we Włodawie.

 

                                                         I Komunia Święta Krzysia
Ukończył technikum Elektryczne w Chełmie, w latach 2006-2007 odbył służbę wojskową.



                                 Krzysztof w wojsku

                                                               Krzysztof

 

Pracuje zawodowo w górnictwie, mieszka z rodziną w Wólce Nadrybskiej.


Anna , córka Teresy i Kazimierza

Urodziła się 12 czerwca 1991 roku jako drugie dziecko Teresy z Marcyniuków i Kazimierza, małżonków Kotowskich we Włodawie.Uczy się w Technikum Ekonomicznym w Łęcznej.

                             Chrzciny Ani

 

 

 

                        Anna , córka Teresy i Kazimierza



                                         Ania zaprzęga do powozu

 


 

 

 

 

 



 

 


 

 


 

 

 

 

 

 



Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja