Ludwik urodził się, jako drugi syn Jakuba i Rozalii z Grzybowskich, małżonków Marcyniuków 13 stycznia 1836 w Wereszczynie. Dom rodzinny, w którym się wychował znajduje się w Wereszczynie pod numerem 18.

Rodowe gospodarstwo przejął Ludwik, który w roku 1864 w drodze uwłaszczenia powiększył to gospodarstwo o 9 mórg i 53 pręty ziemi co w przeliczeniu na dzisiejsze miary daje 5,5 hektara ziemi, mówi o tym tabela likwidacyjna gminy Wola Wereszczyńska z dnia 19 lutego 1864 roku , pozycja 14, (oddz. AP Chełm Lub)

W roku 1866 zawarł związek małżeński z Anną Matejko, która urodziła mu w roku 1867 syna Jana a w  roku 1870 urodziła córkę Katarzynę. Zmarła w roku 1880 i Ludwik   w roku 1881 zawiera związek małżeński  z Marianną Zyziuk córką Michała i Praksedy z Wereszczyna która w roku 1882 urodziła mu syna Adama i w roku 1883 córkę Józefę. Marianna zmarła w roku 1890 przy porodzie W roku 1891 Ludwik zawiera poraz trzeci związek małżeński, tym razem z Marianną Woźnica, córką Mateusza i Jadwigi z Sacawów, małżonków Woźniców z Nadrybia.

Z tego małżeństwa rodzą się dzieci:

Bronisław-Stefan w roku 1892, Józef w roku 1895, Helena w roku 1898, Władysław w roku 1900 i Wiktoria w roku 1908. Ludwik w chwili urodzenia ostatniej córki miał 72 lata. Zmarł w Wereszczynie 12 listopada 1920 roku o godzinie 6 po południu ( księga zgonów, rok 1920 pozycja 135), pochowany na cmentarzu w Wereszczynie.  Marianna mieszkała z synem Władysławem w Wereszczynie i zmarła 2 stycznia 1945 roku, pochowana na cmentarzu w Wereszczynie. Na gospodarstwie pozostał Władysław.

Stąd ród Ludwika





Akt zgonu Ludwika Marcyniuka